Vandaag ging kleine man voor de laatste keer naar de crèche. Vanaf maandag begint zijn schoolcarrière. Gezien onze nr. twee heel lang op zich laat wachten, komen we voorlopig niet meer in de crèche. Niet alleen zijn vriendjes en vriendinnetjes werden dus getrakteerd, maar ook de crèchejuffen kregen een pakje. Meer dan een maand op voorhand begon ik eraan. Alles was meteen geknipt, maar toch ben ik pas twee dagen voor de deadline aan het échte werk begonnen. Last van uitstelgedrag, moi?
Bon, tussen het ziek-zijn door, is het mij toch gelukt om alles tijdig af te krijgen.
Het werden 40 vliegtuigjes om naar de mond toe te vliegen. Het aantal was wel zéér ambitieus, dus ik hoop dat de mama's en papa's mij de mindere afwerking kunnen vergeven. Ik haalde mijn mosterd bij
haar, maar durf die van mij amper in close-up tonen (afwerking is écht niet goed: machine happerde vaak, ik had de tips uit
hun boek nog niet gelezen bij de start en tja, 40 is gewoon héél veel)
Het mandje voor de juffen was gevuld met "symbolische" inhoud. Ik geef toe dat ik mijn inspiratie op het net
vond en het lichtjes aangepast heb:
- zakdoekjes,voor al die keren dat ze zijn neusje moesten poetsen of zijn traantjes moesten wegvegen
- handzeep,voor al die keren dat ze hun handen moest wassen nadat ze hem een proper broekje gaven.
- pleistertjes,voor al die keren dat ze zijn wondjes en verdrietjes verzorgden
- boekjes, voor alle leuke liedjes die ze met hem zongen, spelletjes die ze speelden, knutsels die ze maakten,...
- vlaggetjes, voor alle mooie en leuke feestjes en momentjes
- bril,omdat ze hem steeds in het gaten hielden terwijl hij zelf de wereld mocht ontdekken.
- snoepjes, omdat ze steeds zoet met hem omgingen
--->merciesnoepjes omdat ze een zout hart hebben en wij ze extra wilden bedanken.
Het was wel een beetje een pakkend afscheid, maar onze kleine man beseft het gelukkig (nog) niet goed ;-)
Maandag zal het was anders zijn.....